Achillespeesruptuur (gescheurde achillespees) Deze folder geeft u een globaal overzicht van de klachten en oorzaak van een achillespeesruptuur en de meest gebruikelijke behandelingsmogelijkheden. Het is goed u te realiseren dat bij het vaststellen van een aandoening de situatie voor iedereen weer anders kan zijn.
WAT IS EEN ACHILLESPEES?
De achillespees bevestigt de kuitspieren aan het hielbeen. Het is dus een belangrijke pees, waar vaak grote krachten op komen. Denk maar eens aan het trekken van een sprintje: dat is een hoge piekbelasting voor zo'n pees.
WAT IS DE OORZAAK VAN EEN ACHILLESPEESRUPTUUR?
Doordat de pees niet stevig genoeg is aangelegd of omdat er enige degeneratie of verzwakking in is opgetreden, kan zo'n pees wel eens scheuren. Er is altijd een spieractie aan de scheuring vooraf gegaan. Een achillespeesruptuur treedt meestal op bij mannen tussen de dertig en veertig jaar, die met enige regelmaat sport beoefenen. Daarbij schijnt de linkerzijde vaker aangedaan te zijn dan de rechter. Bijna altijd denkt het slachtoffer dat er iemand achter hem een trap, slag of stoot op de kuit heeft gegeven. Er ontstaat hevige pijn laag achter op de kuit of enkel, die vergelijkbaar is met de pijn bij een spierscheur. Lopen lukt daarna niet of nauwelijks meer.
IS ER NOG ONDERZOEK NODIG?
Bij onderzoek van het aangedane onderbeen hoeft er niet zo veel zichtbaar te zijn. Bij voelen (palpatie) van de kuit is vaak heel duidelijk een defect in het verloop van de pees vast te stellen. Het belangrijkste onderzoek is het testen van de achillespeesfunctie: de hiel kan niet meer van de grond getild worden of bij knijpen in de ontspannen kuitspier is er geen voetbeweging meer op te wekken. Bij twijfel aan de diagnose kan een echo worden aangevraagd. Hierbij wordt de achillespees met behulp van geluidsgolven op een tv-scherm in beeld gebracht.
WAT ZIJN DE BEHANDELINGSMOGELIJKHEDEN?
Zoals zo vaak zijn er twee mogelijkheden: een conservatieve of een operatieve behandeling.
Conservatieve behandeling
Met een conservatieve behandeling wordt de voet van het aangedane onderbeen in strekstand (spitsstand) gehouden met een gipsspalk of met tape. De spitsstand van de voet zorgt ervoor dat de gebroken peesuiteinden tegen elkaar komen te liggen en er bij de genezing geen groot defect overbrugd hoeft te worden.
Operatieve behandeling
Bij de operatieve behandeling worden de peesuiteinden tegen elkaar aangelegd en aan elkaar gehecht. Dat hechten kan op verschillende manieren.
Welke behandeling gekozen gaat wordt, kan van veel factoren afhangen. Bijvoorbeeld van de leeftijd, gezondheid, (sport)activiteit en voorkeur van de behandelaar of patiënt. De chirurg zal met u bespreken hoe hij denkt uw peesruptuur het beste te kunnen behandelen.
MOGELIJKE COMPLICATIES VAN DE OPERATIEVE BEHANDELING
Geen enkele ingreep is vrij van de kans op complicaties. Zo zijn er ook bij deze operatie de normale risico's op complicaties van een operatie, zoals trombose, longontsteking, nabloeding, wondinfectie. Gelukkig komen deze complicaties maar zelden voor.
DE NABEHANDELING
Voor zowel de conservatieve als de operatieve behandeling bestaan nabehandelingsschema's. Elk ziekenhuis heeft zo zijn eigen schema. Doorgaans komt het er op neer, dat u uw - door een tape, bandage of gips gesteunde - enkel of onderbeen na enkele weken geleidelijk aan steeds meer mag gaan bewegen en belasten. Globaal kunt u in tien tot twaalf weken nagenoeg weer normaal lopen en kan een eventuele sporttraining hervat worden.